Stan cywilny zalicza się do ważnych danych osobowych. Informacje na jego temat dostępne są w stosownym urzędzie. Wgląd do nich ma tylko osoba, której one dotyczą i nikt postronny, jeśli nie ma doniosłego interesu prawnego, nie może ich sprawdzić. Trzeba przy tym pamiętać, że niektóre dane osobowe muszą zostać zamieszczone w życiorysie zawodowym. Stan cywilny w CV nie jest jednak obowiązkowy – to kandydat do pracy decyduje, czy chce podzielić się taką informacją z potencjalnym pracodawcą.
Stan cywilny w CV: rodzaje
Współcześnie podawanie stanu cywilnego w CV nie jest często stosowaną praktyką. Jeżeli jednak dana osoba chce wpisać takie informacje do życiorysu zawodowego, może to zrobić. Powinna jednak pamiętać o zachowaniu odpowiedniej formy. Jeśli chodzi o stan cywilny w CV, należy opisać go poprzez użycie jednego z określeń znajdujących się w stosownej ustawie. Oficjalne nazewnictwo w tej kwestii to:
- panna/kawaler – dla osób niepozostających w związku małżeńskim;
- zamężna/żonaty – dla osób, które zawarły związek małżeński;
- rozwiedziona/rozwiedziony – dla osób, które oficjalnie zakończyły swój związek małżeński;
- wdowa/wdowiec – dla osób, których współmałżonek zmarł.
Przed podjęciem decyzji o wpisaniu takich informacji do dokumentu aplikacyjnego warto zastanowić się, czy stan cywilny w CV nie okaże się powodem do dyskryminacji. Oficjalnie pracodawcy nie mają prawa podejmować decyzji o odrzuceniu kandydatury na podstawie takich danych. W społeczeństwie wciąż istnieje jednak wiele stereotypów związanych ze stanem cywilnym. Przykładowo, panuje przekonanie, że osoba w związku małżeńskim będzie mniej elastyczna i dyspozycyjna niż ktoś, kto pozostaje singlem. Z drugiej strony żonaty mężczyzna jest postrzegany jako stabilny pracownik. Zamężna kobieta z kolei może podświadomie kojarzyć się ryzykiem częstszych nieobecności w pracy, głównie z powodu ciąży lub opieki nad dziećmi.
Czy trzeba podawać stan cywilny w CV?
Stan cywilny w CV jest informacją całkowicie fakultatywną. Pracodawca nie tylko nie powinien, lecz wręcz nie może wymagać podania takich danych osobowych w życiorysie zawodowym. Jeśli to zrobi, złamie prawo. Trzeba bowiem pamiętać, że w Polsce obowiązują przepisy RODO zapewniające ochronę danych osobowych, dbające o prywatność oraz prawo do anonimowości. Zakaz wymagania informacji o stanie cywilnym w CV wynika też bezpośrednio z regulacji zapisanych w Kodeksie pracy. Zgodnie z art. 183a § 1 tego aktu normatywnego pracodawca jest zobowiązany do traktowania wszystkich w równy sposób, co dotyczy między innymi kwestii zatrudniania nowych pracowników, zapewniania jednakowych warunków pracy i awansu, a także dostępu do szkoleń.
Wynika z tego, że stan cywilny w CV jest informacją zupełnie zbędną. Co więcej, zazwyczaj odradza się wpisywania go do dokumentu aplikacyjnego, podobnie jak informacji dotyczących liczby posiadanych dzieci, orientacji seksualnej czy wyznawanej religii. Choć podanie stanu cywilnego w CV nie jest zabronione, w większości przypadków lepiej z tego zrezygnować. Życiorys zawodowy powinien bowiem skupiać się na podkreśleniu doświadczenia i kompetencji dotyczących środowiska pracy, a nie na decyzjach związanych z życiem prywatnym.
CV – stan cywilny w życiorysie zawodowym w innych krajach
Szukając pracy za granicą, warto wiedzieć, jak patrzy się na stan cywilny w CV w innych krajach. W przypadku życiorysu zawodowego po angielsku nie wolno podawać takiej informacji, podobnie jak danych dotyczących płci oraz miejsca i daty urodzenia, a nawet zdjęcia. Dzięki temu wszyscy kandydaci mają równe szanse, a żaden pracodawca nie może zostać oskarżony o dyskryminację.
W niektórych krajach sprawa wygląda jednak inaczej. Typowe jest np. podawanie stanu cywilnego w CV po rosyjsku oraz po niemiecku.
